9 – 2015 (jrg. 69)

redactioneel

Wat is wijs na Parijs?

Parijs, nog maar net ontwaakt uit de nachtmerrie van vrijdag 13 november jl., is dezer dagen het toneel van de mondiale Klimaatconferentie, gastheer van de COP, de Conference of Parties. De stad waar het ‘liberté, egalité et fraternité’ het eerst werd uitgesproken, de bakermat van de westerse waarden en normen, is een zware slag toegebracht. De solidariteit in de gehele westerse wereld met de Fransen was groot: het universum kleurde rood-wit-blauw.

Na de schok proberen wij allen, samen met de Parijzenaars, weer voorzichtig met beide benen op de grond te staan. Maar wordt die grond niet te warm onder onze voeten? De opwarming van de aarde is een probleem dat ons allen aangaat. Hoe gaan we dat oplossen? En met deze vraag zijn we weer terug in Parijs: er zal op de COP veel worden gedebatteerd en onderhandeld, maar komt er ook een klimaatakkoord?

Wat is wijs na Parijs, wat betreft de aanpak van het jihadistisch terrorisme, en hoe wijs is men in Parijs, als het om het tegengaan van de opwarming van de aarde gaat? In deze aflevering van de Internationale Spectator, editie 9 van 2015, wordt op beide vragen, die cruciaal zijn voor het voortbestaan van en het leven op onze planeet, nader ingegaan, door (contra)terrorisme-deskundige Bibi van Ginkel respectievelijk klimaat & energie-expert Stephan Slingerland.

En dan die derde grote uitdaging, waar vooral de Europese Unie voor staat: de vluchtelingenproblematiek. “Terwijl de politieke leiders ruziën, groeit de xenofobie, worden mensenrechten geschonden en sterven er nog altijd mensen op weg naar de EU”, zo betoogt politiek geograaf Henk van Houtum. Het grensbeleid van de EU moet op de schop, vindt hij. Daartoe presenteert Van Houtum een tien-puntenplan dat zich richt op normalisering, legalisering en egalisering.

Waar moet het trouwens met onze Europese Unie naar toe? Als het aan de initiatiefnemers van het burgercomité EU en hun geestverwanten ligt, is het met ‘Brussel’ – volgens hen de bron van alle kwaad – gedaan. Tegenover deze ‘soevereinisten’ staan de ‘federalisten’, die zouden willen dat de lidstaten opgaan in de ‘Verenigde Staten van Europa’. Maar zowel de opvattingen van de soevereinisten als van de federalisten zijn achterhaald, meent rechtsfilosoof Jaap Hoeksma. We moeten door een nieuwe bril naar Europa gaan kijken. In dit kader introduceert Hoeksma de theorie van democratische integratie.

Is de militaire en humanitaire steun van Nederland aan Afghanistan voor niets geweest, nu het land het afgelopen half jaar weer veelvuldig werd geteisterd door aanslagen en ontvoeringen van de Taliban? Jorrit Kamminga vindt van niet. Mede door Nederlandse hulp kunnen steeds meer Afghanen profiteren van de technologische revolutie, van politieke verbeteringen en ontwikkelingen op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg. En die ontwikkelingen zijn onomkeerbaar. Er is een speciale band tussen Nederland en Afghanistan ontstaan en die bilaterale relatie moet, mede met hulp van Den Haag, in stand worden gehouden.

Na het akkoord van 18 oktober jl. tussen Iran aan de ene en de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad plus Duitsland aan de andere kant, lijkt er een einde te komen aan een periode van 35 jaar westerse sancties tegen Teheran. Wat heeft die periode ons geleerd? Maurits Gorlee presenteert zes best practices voor beleidsmakers bij het ontwerpen, invoeren en opheffen van sanctieregimes.

R2P, ‘verantwoordelijkheid om te beschermen’, staat wederom in de belangstelling, maar de implementatie van dit beginsel wordt belemmerd door onderlinge frictie in de Veiligheidsraad. Maar die frictie is, zo stelt Saskia Postema, een logisch gevolg van de onduidelijkheid over de uitvoering van resoluties 1970 en 1973 inzake de crisis in Libië.

Dit alles, plus besprekingen van boeken over de Europese Unie en over de geschiedenis van Turkije, een recensie van de documentaire Citizenfour over klokkenluider Edward Snowden, de rubriek ‘Nieuw Verschenen’ en een indrukwekkende analyse van het James Bond-oeuvre door Thijs Voets, vindt u in deze editie 9.

En dan nog even terug naar Parijs. Het afschuwelijke dat de Islamitische Staat hier heeft aangericht, dat kan de Internationale Gemeenschap niet over haar kant laten gaan. En dat kan ook de Internationale Spectator niet. Tegenover de wapens van IS kan de internationale gemeenschap haar eigen wapens stellen, als alle staten (behalve die Islamitische) tenminste tot overeenstemming kunnen komen. Onze IS moet het met woorden doen. Maar die zullen we dan ook laten spreken. In een speciale editie over jihadisme / (contra)terrorisme, die u rond de kerst kunt verwachten.

De redactie wenst u allen veel leesplezier toe.

Blijf op de hoogte

Bezoek onze website, ook voor toegang tot ons uitgebreide archief: voor nog meer duiding en diepgang bij de internationale ontwikkelingen van vandaag en morgen. Volg de Internationale Spectator op Twitter, Facebook en LinkedIn of abonneer u op onze nieuwsbrief. Daarin zetten we recent verschenen artikelen op een rij, blikken wij vooruit op komende dossiers en brengen wij lezingen & debatten onder uw aandacht.

Coverfoto: Pixabay